یادمان باشد این نیز می گذرد

حالم اصلا خوش نیست و شاید هم خیلی بد،

و میدانم که خوش نمی گذرد،

 ولی میدانم که حتما می گذرد ,

 کوره راه زندگی پر است از خوشی ها و ناخوشی ها

اما حتما میگذرد،

چه خوشی ها بودند که سراسر وجودمان را پر از نشاط و شادی کردند ولی رفتند،

و چه ناخوشی های بودند که از فرط سختی اش  و چه غم هایی بودند که از فرط غصه اش و چه رنج ها بودند که از سختی تحملش و چه نامرادی ها بودند که شاید باورمان نمی شد که این هم روزی می گذرد ودیدیم که گذشت،

یادمان باشد کودکی بودیم که پستان به دهان گرفتن هم بلد نبودیم و دیدیم که یاد گرفتیم و آنهم گذشت،

طوری گذشت که الان تمام وقایع زندگی مانند یک فیلم سینمایی است که صحنه هایش همه مانند برق و باد از نظرمان رژه می روند .

چه خوشی ها بود که گذشتش را باور نداشتیم و چه سختی ها و چه درد و رنج ها بود که باورمان نمی شد که من میتوانم از زیر بارش رها شوم اما گذشت ،

و ما باید باور کنیم که حتما می گذرد ،

اندکی تحمل اندکی صبوری باید،

چون حتما میگذرد.

یادمان باشد حوادث زندگی که سهل است آنچه بود آنچه هست حتما می گذرد، و روزی گذشتش را با چشمان خود تماشا می کنیم .

چه بخواهیم و چه نخواهیم گردش روزگار زندگی به دست ما نیست،

فرمانده میداند که چطور این چرخ را به حرکت در آورد ،

و من همیشه به ذهنم قبولانده ام که ،

این نیز می گذرد و حتما می گذرد .

آنچه مهم است نوع تعریف ما در نقش خود است،

آنچه مهم است نوع نگاهی است که به نقش خود در چرخش زندگی و روزگار داریم،

آنچه مهم است آنست در نقشی که فرمانده برایمان طراحی کرده است خوش باشیم و خوش بازی کنیم  و کارگردان از ایفای نقشمان راضی باشد .

ویادمان باشد این نیز می گذرد و حتما می گذرد ،

آنچه مهم است تعریف خود در نقش زمان است. تعریف خود در نقش مکان است.

آنچه مهم است اجرای موفق نقش خود در صحنه ایست که آن صحنه پویاست ، در تمام نقطه نقطه مسیر زندگی فیلم برداری می شود ، و چه شود فیلم ۸۰ سال زندگی،

فیلم 70 یا 80 سال زندگی و نقش بازی کردن خودمان دیدیم و همه دیدن اما همه به سادگی از آن عبور کردیم.

بیننده های نهایی این فیلم دو نفر بیش نیستند فیلمی که شاید ۸۰ سال طول کشید تا ساخته شود ،

اما در نهایت دو بیننده آنرا به دقت خواهند دید .

یادمان باشد زندگی می گذرد تمام خوشی ها تمام بدی ها تمام سختی ها تمام درد و رنج ها همه می گذرد.

و حتما می گذرد.

یادمان باشد روزی این فیلم را باید به تماشا بنشینیم و آنرا خودمان نقد کنیم .

چون بیننده نهایی اش  فقط خودمانیم و کارگردان،

و چه شود دیدن فیلمی که نزدیک به ۸۰ سال زمان برده است ،

و یادمان باشد که هر چه هست و هر چه نیست میگذرد.

خوشی ها می گذرد بدی ها نیز می گذرد

سختی ها ، رنج ها ، درد ها،

ظلم ها و ستم هایی که دیدیم ،

 ظلم ها و ستم هایی که کردیم ،

،

 دوری ها ، مصیبت ها ، غم ها و . . . میگذرد و حتما می گذرد ،

همه این وقایع فیلمی بود که تنها هنر پیشه اش من بودم ،

وتنها بیننده اش هم من خواهم بود.

پس بیاییم درست فیلم بازی کنیم.

درست بازیگری کنیم.

نقش خود را خوب ایفا کنیم.

سختی ها ، ناراحتی ها ، درد و رنج ها و مصیبت ها را خیلی جدی نگیریم ،

چون هر چه باشد می گذرد و باید بگذرد.

پس بیاییم فقط خوش باشیم و فقط به فکر این باشیم در نقشی که کارگردان به ما واگذار کرده بازیگرخوبی باشیم و خوب بازی کنیم ،

چون من و اوست که این فیلم را به تماشا می نشینیم،

.

.

.

همه و همه چیز میگذرد چه خوش باشد چه بد

چه مصیبت باشد چه رنج چه ظلم باشد چه ستم،

چه ناراحتی باشد چه غم،

 

❤️  یادمان باشد این نیز  میگذرد ❤️

 

 

ضرب المثل معروف "دوری و دوستی"

🌼دوری و دوستی، در مورد این ضرب المثل معروف چه میدانید🌼

 

راستش من به این ضرب المثل نه تنها هیچ اعتقادی ندارم بلکه عامل تخریب روابط خانوادگی و دوستانه و روابط اجتماعی می دانم .

روابط مثبت و گرم و صمیمی و به دور از منفی بافی و منفی گرایی سختی های زندگی را از بین می برد در یک جمعی صمیمی و با نشاط اشتهای بهتری برای غذا خوردن داری ، غذا بهتر هضم می شود ناراحتی های روحی روانی تقریبا از بین می رود همه از مشکلات هم،  خبر دارند و مشکلات بهتر و راحت تر حل و فصل میشوند ، انرژی افراد برای انجام کارها بیشتر میشود ، ذوق و شوق و انگیزه برای کارهای خارق العاده افزایش می یابد و همچنین عمر انسان زیادتر می شود.

اما چرا ؟ واقعا چه پیش می آید که کسی یا کسانی از

در کنار هم بودن ، لذت نمی برند و گریزان می شوند و عطایش را به لقایش می بخشند و به قول معروف به دوری و دوستی پناه می برند ؟ آیا دوری خوب است ؟

یا در کنار هم بودن؟

 

چرا ما باید حتما از هم دور شویم تا دوست شویم ،

آیا نمی شود با در کنار هم بودن شاد و خوشحال و دوست

شد؟ چرا نمی توانیم در کنار هم دوست و صمیمی باشیم؟

 

در حالیکه اسلام به روابط نزدیک و صله ارحام سفارش می کند ما به این ضرب المثل تقریبا بی معنی چسبیدیم

که "اگه میخواهید با هم دوست باشید از هم دور شوید"

 

ما چند جور مریضی داریم مرض های جسمی ، مرض های روحی روانی و امراض اخلاقی.

ما غالبا مرض های جسمی را زود متوجه میشویم اگر چه درمانش آسانتر است اما خیلی هم بفکر درمان نیستیم و معمولا زمانی بفکر درمان می افتیم که در بیشتر اوقات نمی توان مرض را درمان کرد.

مرض های روحی روانی را هم کمی کند تر و دیرتر متوجه میشویم اگرچه درمان اینگونه مریضی ها بسیار سخت تر از امراض جسمانی است اما باز هم خیلی جدی نمی گیریم  و زمانی متوجه می شویم که تقریبا علاج بسیار سخت است و کاری از دستمان بر نمی آید.

 

و اما دسته دیگر مریضی ها که بر روابط اجتماعی ما تأثیرات بسیاری هم دارد و بیشتر دلخوری ها و ناراحتی های روابط اجتماعی و روابط دوستان و آشنایان و حتی روابط اقوام و حتی روابط اقوام درجه یک را هم شامل میشود ، مریضی های اخلاقی است که غالب افراد یا اصلا متوجه مرض خود نمیشوند و یا  اصلا آنرا نوعی مرض محسوب نمی کنند اگر هم متوجه مرض شوند درمانش کار آسانی نیست ، مثلا مرض حسد و دروغگویی را چطور می توان درمان کرد ،البته قابل درمانست اما نه هر کسی و سختی دیگر امراض اخلاقی این است  که نمیتوان شخص  را متوجه مرض کرد چون بهش برمیخوره .

ولذا بیشتر ضربه ها را از این ناحیه میخوریم و جالبه بجای درمان سعی میکنیم یا کتمان کنیم یا جوری باهاش کنار بیاییم که دیگران متوجه عیب و مرض ما نشوند حالا دیگران و اطرافیان هر چقدر هم ناراحتی بکشند و عذاب بکشند خیلی مهم نیست .

 

امراض اخلاقی از قبیل :  دروغگویی ،حسد ، دورویی و ریا ، کینه جویی و غرض ورزی ، میل شدید به مال دنیا ، غرور ، تکبر و خود بزرگ بینی ، لج و لج بازی ، چشم و هم چشمی ، غیبت و و دو بهم زنی ، تهمت و افتراء زدن به دیگران ، زبان افسار گسیخته ، عدم تعادل روحی ، عدم تعادل مزاجی ، عدم کنترل رفتار و کردار در مواقع خشم و عصبانیت ، عدم کنترل خشم ، عدم کنترل حواس پنج گانه و . . . . .

 

در حقیقت آفت و بلای روابط اجتماعی و دوستی ها امراض اخلاقی است و تا اینها درمان نشود هیچ دوری به دوستی منتهی نخواهد شد ، آفت روابط اجتماعی ، روابط خانوادگی و همچنین یکی از عوامل مهم بهم خوردن روابط و کدورتهایی که بعضا به قطع ارتباطات خانوادگی و اجتماعی منجر می شود همین امراض اخلاقی است  و چون نمی توانیم خود را کنترل کنیم نمی توانیم خود را درمان کنیم ، خیلی راحت تیشه به ریشه روابط سالم و ارتباطات سالم و کنار هم بودن ها  و روابط اجتماعی و فامیلی می زنیم ،

ما به جای اینکه مرض حسد خود را در مان کنیم تا هم دیگران را راحت تر تحمل کنیم و هم دیگران در کنار ما در امان باشند ، بجای اینکه این مرض تهمت زدن و غیب کردن پشت سر دیگران را درمان کنیم تا دیگران از دست ما کمتر اذیت شوند و خودمان را هم کمتر اذیت کنیم، بجای اینکه این مرض کبر و غرور و خود بزرگ بینی را در خود درمان کنیم و بجای اینکه این مرض دروغگویی که مادر همه بدی ها و جدایی هاست را در خود درمان کنیم ، بجای اینکه از دست آفت لج و لجبازی که زندگیها را تباه می کند خود را خلاص کنیم و . . .

 

به یک باره با گفتن: ای بابا دوری و دوستی با گفتن این ضرب المثل تمام عیوب خودمون را میخواهیم بپوشانیم و خودمون را خلاص کنیم .

بابا عزیز من تو بیماری بجای گفتن دوری و دوستی برو خود را درمان کن چرا تیشه به ریشه ارتباط سالم میزنی برو یاد بگیر چگونه در کنار دیگران زندگی کنی و دیگران را اذیت نکنی بروعیوب خود را درمان کن چکاربه روابط سالم مردم داری ؟

با الهام از یکی از سخنرانی های استاد دانشمند